Wat een vermakelijke vent
Afgelopen jaren, op de oude locatie, was het elke dag rete-spannend welke soort er nu weer voor de cam zou verschijnen. Daar zaten soms spectaculaire beelden bij van ruziënde soorten, elkaar uitscheldend, intimiderend of heuse aanvallen. In een klein stukje gebied zaten dan ook zeearend, havik, buizerd en sperwer elkaar op de lip.
Het rijk alleen
Hoe anders is het nu op de nieuwe locatie in de Alde Feanen waar de zeearenden vorig jaar eieren voor hun geld hebben gekozen en het rijk voor zich alleen hebben. Afgelopen jaar hoefden ze zich nog niet bekeken te voelen maar dit jaar kijken er dagelijks gemiddeld 500 mensen mee naar de perikelen op het nest via de webcam van It Fryske Gea en/of Vogelbescherming Nederland.
Te plak
Wat een joekel van een nest en wat een geweldige locatie. Een paar bomen midden in een wetland vol potentiele prooien. De camera hangt misschien net wat te laag. Het is voor de klimmer lastig inschatten hoeveel de arenden er per jaar bijbouwen. Ze waren dit jaar erg ijverig. Een prachtig gezicht hoe ze soms samen een tak “te plak” leggen. Ik ben nu al benieuwd naar het volgende jaar mochten ze opnieuw los gaan. Dan komt er nog weer meer bij. Een zeearendnest kan wel uitgroeien tot het gewicht van een ton (1000 kilo).
Onrustig
Het is dan misschien een geëmancipeerd stel toch is de man een man-man. Geregeld brengt hij prooi, tot nu toe lijkt het om eendensoorten en een enkele steltloper te gaan. 30 minuten kan de jacht op watervogels duren. Als een watervogel boven water komt, gaat de zeearend boven hem vliegen, waarop de watervogel weer onder duikt. De watervogel wordt op den duur moe en blijft steeds korter onder water, tot de zeearend zijn kans schoon ziet en zijn prooi vangt. Dit fenomeen heb ik al eens mogen aanschouwen. Maar bovenal kan de man het niet laten om te blijven klussen aan het takkenhuis. Als een tak niet op de juiste plek ligt dan rukt en sleurt hij als een malle met zijn dikke snavel om het voor elkaar te krijgen. Soms houd je je hart vast want het zal niet de eerste keer zijn dat zo’n dikke tak een einde maakt aan een broedsel (Lauwersmeer). Als de vrouw even op de vleugels gaat om zogezegd de poten te strekken of de door manlief meegebrachte prooi elders op te eten dan blijft hij erg onrustig achter. Hij neemt het broeden soms halfslachtig over, ondertussen is hij takken aan het verleggen en kijkt druk om zich heen of zijn wederhelft weer terugkomt. Als het te lang duurt is het soms net een kievitman, die beginnen ook klagend te roepen als de overname niet rap genoeg gebeurt. Ik zit dan ook geregeld met een grote glimlach naar hem te kijken. Heerlijk, wat een vermakelijke vent!!
Op scherp
Dat broeden doen ze wat mij betreft op 2 eieren. Denkt u ook niet? Gezien de statistieken van afgelopen jaar waar alle Friese paren 2 jongen hadden is die kans groot. Ook het voorzichtig manoeuvreren in de nestkom waarbij de snavel gebruikt wordt om het legsel in de juiste positie te schikken voordat het grote lichaam van zo’n 5 à 6 kilo weer neervlijt. Uiteraard geen zekerheid maar het zet de kijker wel op scherp en gaan we het beleven hoeveel evil-babyface-koppies er half april boven de nestrand uit gaan steken. Zegge 19 april rond 17.00 uur. Daarna mogen we nog eens ongeveer 12 weken genieten tot het vliegvlug worden van 1 of 2 opgroeiende pullen. Er staat nog genoeg op het programma om voor de webcam in de Alde Feanen te blijven hangen mits er geen kink, tak, steenmarter of wat dan ook in de kabel komt.
