Calimero
Al dagen zitten we naar een leeg nest te kijken, nou ja helemaal leeg is het nest niet. Er ligt een half aangevreten ei leeg te wezen in het nest. Hoeveel van jullie hebben net als ik al een paar keer gedacht "Yes, er ligt weer een ei!". Als ik bij de filmtips kijk voor inspiratie om deze blog te schrijven zie ik dat ik niet de enige ben die denkt dat er weer een ei ligt. Zou dit dan alleen een soort van hoop zijn?
Abrupt einde
Na dagen van veel actie waarbij we nauwelijks konden bekomen en we van de ene verbazing in de andere vielen, is het nu ineens stil. De steenmarter die met regelmaat even kwam shoppen in de provisiekast heeft de nijlgans toch mogelijk doen besluiten om te stoppen met het leggen van eieren. Of om het elders te gaan proberen.
Het hele gebeuren met de steenmarter heeft hier thuis ook voor enige discussie gezorgd. Mijn vrouw was er klaar mee, ze snapte dat dit ook natuur was maar dit wou ze niet zien. “Doe er wat aan!”, werd er geroepen. “Heb ik gedaan.. schat. Ik heb een appje gestuurd.” Gelukkig kreeg ik een brede glimlach. Alhoewel vrouw nijlgans af en toe nog langskomt vertoont ze geen gedrag meer zoals het eerdergenoemde ‘dobjen’, dat er op duidt dat ze nog weer eieren gaat leggen. Het lijkt erop dat het paasei direct de laatste is geweest.
Buren
Dan maar eens gaan kijken bij de buren 100 meter verderop. Dankzij prachtig filmmateriaal van Hendrik Koster hebben we een kijkje kunnen nemen bij een van de eerste potentiële bewoners van ons havikennest. Na een heftige strijd met de zeearenden hebben zij ervoor gekozen om iets verderop een nieuw horst te bouwen. Dit is dezelfde locatie waar vorig jaar de zeearenden hun jong hebben opgevoed. Dit nest is, twee dagen na het uitvliegen van het jong, naar beneden gestort. In het nieuwe nest liggen 3 eieren. Bij de buren waarschijnlijk dus wel beschuit met muisjes.
Wat er nog gaat gebeuren op ‘Ons’ nest weet ik niet, de natuur heeft mij vaker verbaasd dus wie weet….
