Met de neus in de boter
Net terug van een skivakantie in Tsjechië mag ik mijn eerste blog schrijven. Nog onder de indruk van de vele ”rode wouwen“ die ik onderweg heb gespot en de schoon- en woestheid van het Reuzengebergte word ik direct met mijn neus op de feiten gedrukt. De zeearend, zowel mannetje als vrouwtje, brengen nadrukkelijk en dominant een bezoekje aan het nest met de camera.
Welke kant gaat dit op?
Het mannetje is zelfs aan het rommelen geweest met nestmateriaal, dus wie weet. Ook de paring bij het nest, die daarop volgt geeft wel aan dat de zeearend nog niet heeft besloten welk nest zijn voorkeur heeft. In mijn ogen kan dit nog alle kanten opgaan en ik ben zeer benieuwd welke kant het kwartje dit jaar zal omvallen, de zeearend of de havik. Ik durf mijn geld er niet onder te verwedden, want in mijn ogen is het gedrag van deze vogels absoluut niet te voorspellen. Zie hiervoor afgelopen jaar.
Extra spanning
Wel maakt hun gedrag het extra spannend welk broedpaar we straks voor de camera krijgen en wat dit met de “plukplaats” doet. Al met al genoeg ingrediënten om de spanning er in te houden en aan de mooie filmpjes gekluisterd te worden.
Van zowel de havik als de zeearend betreft het dezelfde broedparen als vorig jaar. Ze kennen elkaar dus door en door en waarschijnlijk zullen wij getuige zijn van de vele confrontaties. Gelukkig is het voedselaanbod voor beide soorten meer dan voldoende, dus hierin weinig concurrentie. Wel mooi hoe het vrouwtje van de zeearend is uitgekleurd bij de staartveren en toch ook een hele prestatie dat dit vrouwtje al, hoe jong ze ook is, vorig jaar 2 jongen heeft groot gebracht. Vaak gaan de legsels de eerste jaren verloren bij onervaren vrouwtjes en zijn ze na 3 tot 4 jaar geslachtsrijp, nog voor ze volledig uitgekleurd zijn. In het algemeen brengen vrouwtjes van de zeearend pas na 5 jaar hun broedsel met succes groot.
Ik ben benieuwd wat de komende week voor bijzonders aan waarnemingen gaat brengen, want ga er maar vanuit dat niets is zoals het verwacht wordt.
