Een goed moment om te luisteren
Het op 9 mei door Jonathan geplaatste filmpje heeft geen toelichting nodig! Een meesterlijk schot! Het lijkt wel of de zomerpolder nu constant in nevelen is gehuld, maar dat is zeker niet het geval.
Een volwassen zeearend (foto: Andries Dijkstra, juli 2020)
Opzet?
Het is misschien een aardige gedachte om ‘beflatsen’ van de webcam, als een bewuste actie te zien van de zeearenden. “Hoezo willen jullie allemaal 24 uur per dag meegluren bij alles wat wij aan het doen zijn? Dat dacht ik niet, privacy is niet alleen een menselijke privilege!” Het zijn vooral de weersomstandigheden geweest die dit ‘wazige ongemak’ hebben veroorzaakt. De onstuimige wind uit het zuidoosten stond pal op de webcam. Zeearenden weten instinctief dat het niet slim is om tegen de wind in te ‘flatsen’. Zij willen zichzelf niet vies maken en dus ging het, helaas voor de kijkers, trefzeker richting webcam.
Een mystiek en artistiek, maar ongewild plaatje van de zeearend webcam
Luisteren…
Het mag duidelijk zijn dat er geen glazenwasser de boom in kan. We hopen op een reinigende regenbui en vervolgens een windje uit westelijke richtingen om nieuw ongemak te voorkomen. Gelukkig doet de microfoon het nog prima. Het is de moeite waard om bij weinig wind eens te luisteren wat er zoal aan zangvogels te horen is op het voormalige boerenerf. Met regelmaat kunnen we daar o.a. de vink, winterkoning, merel, grasmus en braamsluiper horen zingen. Soms zijn de wat verderop zingende rietzangers en kleine karekieten te horen én zelfs de “hoempende” roerdomp werd via de webcam opgemerkt!
Een foeragerende roerdomp in de zomerpolder (foto: Andries Dijkstra, eind april 2021)
Verhalen en feiten!
In mijn blog ‘Een goede buur, beter dan een verre vriend?’ heb ik de aalscholvers genoemd als ‘gezellige buren’. Dit kan nog wel kloppen, maar dan meer in de beleving van de zeearend en niet vanuit het perspectief van de aalscholver! Zo hoorde ik een verhaal over een zeearend, die bij voorkeur op aalscholvers jaagde. En niet zomaar op aalscholvers, nee alleen op exemplaren die met een volle krop terugvlogen naar de broedkolonie! Daarvan werd er eentje gegrepen en open gescheurd om de vis uit de krop op te vreten. De gedode aalscholver bleef daarna liggen en overgelaten aan aaseters zoals een paar zwarte kraaien. Het mag duidelijk zijn dat deze jachttechniek geen schering en inslag is bij zeearenden. Wel is het een feit dat deze aalscholver de zeearend niet als een ‘gezellige’ buurman heeft ervaren! Meer weten over de aalscholverkolonie in het de Alde Feanen? Lees dan “De aalscholver, bekend maar onbemind?!”
