Gissen
Alles leek helemaal prima te verlopen (dacht ik), totdat in een tiental uren een drietal jongen stierf. Dit had ik echt niet verwacht. De kuikens leken niet terug te kunnen komen, nadat ze naar de nestrand waren geklauterd. Maar waarom?
Zijn de takken die de zeearend in het begin naar het nest heeft gebracht te groot? Of doet het vrouwtje havik aan een natuurlijke selectie? We konden allemaal zien dat ze de kuikens niet toe liet onder haar vleugels om warm te blijven. De kuikens deden erg hun best en het was namelijk behoorlijk koud. Met als gevolg dat ze snel door de kou werden bevangen en stierven aan een langzame dood. En dit alles terwijl moeder havik helemaal niks deed om het te voorkomen. Tot slot dienden de dode jongen als voer voor de kuikens die nog in leven waren. Is dit vrouwtje misschien onervaren en is dit haar eerste broedsel?
Onervarenheid?
Allerlei vragen waarop we geen direct antwoord hebben. Wat we wél weten van deze locatie is dat hier in 2016 een ander vrouwtje broedde. Een havik met een metalen ring om. Het kan dus best zo zijn dat ‘onze’ havik voor het eerst broedt en haar onervarenheid ervoor heeft gezorgd dat de jongen zijn omgekomen. Dat de kuikens zijn omgekomen door te weinig voedselaanbod wil er bij mij niet in. Sowieso is het gedrag van het vrouwtje anders dan je zou verwachten. Normaal gesproken verblijft een havik moeder ongeveer 2,5 week op het nest, dit vrouwtje is er meer niet dan wel. Nu ook weer is het vrouwtje afwezig en lijkt het jong te zijn achtergelaten op het nest. Het jong heeft vandaag (donderdag, 11.17 uur) haar laatste prooi om 7 uur gehad en daarna hebben we de moeder niet meer voor de camera gezien. Ze zal natuurlijk wel waken in de buurt, maar ze is voor ons niet visueel aanwezig, evenals het mannetje.
Sterker dan verwacht
Het laatste kuiken wordt dan ook geregeld aan zijn lot overgelaten, maar lijkt nu voldoende sterk om over het nest te lopen. Toch had ik de indruk dat het jong gisteren dood op het nest lag. Stil, met een gespreid vleugeltje, roerloos, en dat voor een behoorlijke tijd! Ik appte dit dan ook door naar collega’s en gelukkig was dit te voorbarig. Tien seconden later klom het jong namelijk, vanuit de nestkom, in no time naar de nestrand. Zo zie je maar weer, het is niet te voorspellen de natuur, gelukkig maar…
