Vrijwilliger met hart en ziel

“Het lijkt niet alleen op werk, het is ook werk,” lacht Johannes, “Ik neem het serieus en doe het met veel plezier. Dat laat je niet zomaar los.” Hij begon drie jaar voor zijn pensioen. Vastbesloten niet achter de geraniums te belanden, of in een gat te vallen, besloot hij toen al om excursieleider te worden.

Zinvol

“Ik zag een advertentie van It Fryske Gea,” vertelt Johannes. “Die sloot goed aan bij wat ik zocht: zinvol werk in de buitenlucht en contact met mensen. Bovendien houd ik van de natuur. Geboren te Elsloo telde ik al jong de gevlekte orchis en de welriekende nachtorchis nabij het Drents-Friese Wold.” Zo’n tachtig procent van de collega-excursieleiders kwam uit het onderwijs. Ik had 43 jaar in de fabriek op het laboratorium gewerkt, maar ik beschikte wel over een basiskennis van planten. Achteraf had ik na de mulo liever voor de pabo gekozen. Dat paste beter bij me. Maar ja, in die tijd kreeg je een brommer als je naar de uts (uitgebreide technische school) ging, dus bijna alle jongens deden dat!”

Kinderen

Johannes geniet vooral van de excursies met kinderen. “Die vinden ook een pissebed interessant, als je er mooi over vertelt. En ze hebben een grote fantasie. Als ik eitjes van slangen laat zien, hebben zij beslist het moederdier achter een boom zien wegglijden.” Ook de kinderen uit het speciale onderwijs brengt hij graag wat bij over de natuur: “Je moet ze prikkelen,” zegt Johannes. “Ze houden niet van saai, daarom doen ze ook onverwachte dingen. Ze beklimmen niet alleen een uitkijktoren en kijken wat rond, maar hangen ook het liefst over de balustrade en zoeken een niet voor de hand liggende route terug. Bij voorkeur dicht langs de waterkant. Daar moet je creatief mee omgaan: niet te strikt zijn, maar ook niet over je heen laten lopen.”

“Kinderen vinden ook een pissebed interessant, als je er mooi over vertelt. En ze hebben een grote fantasie. Als ik eitjes van slangen laat zien, hebben zij beslist het moederdier achter een boom zien wegglijden.”

Adolescenten vindt Johannes vaak wat moeilijker te interesseren. “Die zijn vooral geïnteresseerd in elkaar en hun mobiele telefoon. Dat hoort bij de leeftijd. Ik verdiep me daarom in wat er zoal op hun mobieltje gebeurt. Zo zorg ik voor aansluiting bij hun belevingswereld.”

Wegwijs

Johannes bereidt excursies altijd goed voor. Zo loopt hij het hele traject van te voren even af, om te kijken wat er op dat moment allemaal groeit en bloeit. Ook bezit hij een map met een verzameling informatie en aantekeningen. Omdat hij zijn dagen als excursieleider bij It Fryske Gea niet kon vullen, doet hij dat ook voor collega natuurbeheerders. Bovendien monitort hij wilde platen voor It Fryske Gea en is hij baliemedewerker van het bezoekerscentrum in Eernewoude. Dit laatste sluit aan bij zijn behoefte mensen wegwijs te maken, maar excursies begeleiden vindt hij toch het allerleukste.

Energie

“Als je graag van alles aanpakt, weten ze je al snel te vinden,” lacht Johannes. “Bovendien vind ik het moeilijk om nee te zeggen. Er is een groot tekort aan vrijwilligers en daarbij… ik houd van het team, de sfeer, het overleg…”. Dat hij nu wat gas probeert terug te nemen, heeft te maken met zijn leeftijd en het feit dat hij ook andere dingen belangrijk vindt. Hij wil bijvoorbeeld tijd en energie overhouden voor zijn kleinkinderen en met zijn vrouw Reinskje leuke dingen ondernemen. Dat hij actief in het leven blijft staan, vindt hij vanzelfsprekend: “Ik ben niet het type dat een huisje op de stille heide koopt. Er moet wat reuring zijn.”

Kortom: Johannes is nog lang niet vertrokken bij It Fryske Gea!