Ontdek de
It Fryske Gea beheert een aantal bosgebieden die oorspronkelijk aangelegd zijn voor hakhout. Tegenwoordig heeft het oogsten van het hout niet meer de hoogste prioriteit en zijn de bossen in de afgelopen decennia omgevormd naar opgaand bos. Maar om variatie in het bos te krijgen en te houden we op enkele plekken het hakhoutbeheer in ere. Met als resultaat? Een dichte laag aan struiken vol zangvogels en boomstronken met vers groen.
Vroeger dienden de hakhoutbossen om hout te leveren voor de verkoop of voor het dagelijkse gebruik rond en in de boerderij. Zo werd er hout geleverd voor palen, gereedschapsstelen (denk aan een bezemsteel) en stookhout. Niet alleen de boeren stookten erop, het was ook brandstof voor de ovens van de bakkers. Eikenhakhout leverde bovendien run (gemalen eikenschors), een grondstof voor leerlooierijen om het leer te conserveren voordat het verwerkt kon worden in tassen, schoenen of meubels.
Van oudsher werd een hakhoutbos deel voor deel gekapt. Het Kaetsjemuoisbosk is daarom in vijftien vakken verdeeld, waarvan elk jaar één vak wordt gebruikt voor hakhout. Door deze aanpak wordt het niet een opgaand eentonig bos en is er constant variatie in het groeiproces. Na vijftien jaar is de hele cyclus rond en begint deze opnieuw. Net zoals vroeger.
Het eindbeeld is een hakhoutbos met afwisselende hoogten in de uitgroeiende eikenstobben. Dit zorgt voor meer biodiversiteit. Hier komt wel een uitdaging bij kijken, namelijk het zorgen voor genoeg licht op de bosbodem. Alleen bij genoeg licht willen er kruidachtige planten groeien met mooie namen, zoals look-zonder-look of dagkoekoeksbloem. Maar ook lage struiken, zoals bramen en hulst. Op deze wijze ontwikkelt zich een bos met drie etages: een kruidlaag, een struikenlaag (dit noemen we ook wel struweel) en een bomenlaag.
Van oudsher werd een hakhoutbos deel voor deel gekapt. Het Kaetsjemuoisbosk is daarom in vijftien vakken verdeeld, waarvan elk jaar één vak wordt gebruikt voor hakhout. Door deze aanpak wordt het niet een opgaand eentonig bos en is er constant variatie in het groeiproces. Na vijftien jaar is de hele cyclus rond en begint deze opnieuw. Net zoals vroeger.
Het eindbeeld is een hakhoutbos met afwisselende hoogten in de uitgroeiende eikenstobben. Dit zorgt voor meer biodiversiteit. Hier komt wel een uitdaging bij kijken, namelijk het zorgen voor genoeg licht op de bosbodem. Alleen bij genoeg licht willen er kruidachtige planten groeien met mooie namen, zoals look-zonder-look of dagkoekoeksbloem. Maar ook lage struiken, zoals bramen en hulst. Op deze wijze ontwikkelt zich een bos met drie etages: een kruidlaag, een struikenlaag (dit noemen we ook wel struweel) en een bomenlaag.
Een groen hart voor het Friese landschap
Trots zijn wij op onze vrijwilligers! Zonder hen kunnen wij onze missie niet volbrengen: het beschermen, behouden en ontwikkelen van natuur en erfgoed. Draag jij het Friese landschap ook een groen hart toe?
Eropuit
