Otterweetjes
Heb je weleens een otter zien zwemmen? Vast wel, maar dan in een filmpje of op de televisie. In het wild kom je hem niet gauw tegen. De otter is namelijk erg schuw en voornamelijk ’s nachts actief. Wil je meer weten over de otter, lees dan de leuke weetjes over dit prachtige dier.
De bekendste otter is de Europese otter, oftewel de visotter (in het Fries: fiskotter). Deze soort komt ook in Nederland voor. Helaas was deze otter op veel plaatsen uitgestorven, maar langzaamaan komt hij weer terug nu hij is geherintroduceerd. De otter behoort tot de familie marterachtigen. In totaal zijn er wereldwijd 13 soorten otters. Andere soorten zijn bijvoorbeeld de zeeotter, reuze-otter en de kleinste ottersoort die er bestaat: de Aziatische kleinklauwotter (wordt soms ook wel dwergotter genoemd).
Goede zwemmers
Het eerste wat opvalt als je een otter ziet, is zijn mooie gladde slanke lijf. Daarmee kan bij supersnel zwemmen. Tussen zijn vijf tenen heeft de otter zwemvliezen. De lange stijve haren van zijn vacht zijn vettig, zodat het water van zijn lijf afglijdt. Ook zitten er luchtbelletjes tussen de haren, daardoor wordt zijn huid nooit nat. Een otter kan wel 400 meter onder water zwemmen zonder naar adem te hoeven happen en zwemmend een snelheid van 11-14 km per uur bereiken. De oren en ogen kunnen tijdens het zwemmen worden afgesloten. Meestal blijft de otter minder dan 1 minuut onder water, maar hij kan het wel 4 minuten volhouden.
Speels
Otters zijn speelse dieren. Ze glijden graag van modderoevers af, springen over elkaar heen en rennen of zwemmen achter elkaar aan. Tijdens het spelen schreeuwen en krijsen ze tegen elkaar en maken een scherp fluitend geluid. Bij een serieuze vechtpartij hoor je vaak een hees, katachtig geblaas.
Territoria
De Europese otter leeft alleen en niet in een groep. Zijn territorium (leefomgeving) bakent hij af door sporen achter te laten. Dit doet hij bijvoorbeeld met geursporen uit zijn geurklieren, maar ook door uitwerpselen (spraints) achter te laten op opvallende plaatsen. Het territorium moet altijd een oever hebben met genoeg schuilplaatsen om de dag door te brengen en een plek om veilig jongen te krijgen.
Jonkies
Een otter krijgt gemiddeld twee tot drie jongen per keer. De moeder kan het hele jaar door zwanger raken en de draagtijd is 9 weken. Het nest, waarin de jongen worden geboren, ligt vaak verscholen in een hol in de oever of tussen boomwortels. Soms met de ingang onder water. De jongen zijn de eerste weken van hun leven blind en volkomen hulpeloos. Ze leven van de moedermelk. Zodra ze na ongeveer 3 maanden hun waterdichte vacht krijgen, leren ze van hun moeder zwemmen. Dan kunnen ze mee op jacht. Na ongeveer een jaar zijn ze zelfstandig. Vaak blijven de jongen nog enkele maanden in het territorium van de moeder tot ze uiteindelijk door haar worden verjaagd. Daarna moeten ze zelfstandig hun weg vinden. Een otter wordt gemiddeld 7 tot 8 jaar oud. In gevangenschap kan hij wel 14 tot 15 jaar oud worden.
Viseter
De otter eet het liefst vis. Hij is niet kieskeurig, maar kiest graag een eiwitrijke buit die hij makkelijk kan vangen. Kreeftjes en waterinsecten lust hij ook. Als hij geen insecten kan vinden, eet hij zelfs andere dingen zoals kikkers en muizen. De otter is onder water heel behendig. Hij achtervolgt zijn prooi in het water, drijft hem in het nauw, valt hem van onderen aan en grijpt hem met zijn scherpte tanden en kaken vast. Omdat het jagen en voortbewegen in het water veel energie kost, heeft een volwassen otter veel voedsel nodig.
Beschermd dier
In 1988 was de otter in ons land uitgestorven. Dat kwam door het verkeer, watervervuiling en verdrinking in fuiken. Sindsdien is er hard gewerkt om het water schoner te maken. Ook is de otter een beschermd dier geworden, terwijl er buiten Europa soms nog op gejaagd mag worden. In 2002 is (voor het eerst) een aantal otters uitgezet in Nationaal Park de Weerribben. Ook in andere gebieden zijn daarna otters uitgezet. Door deze inspanningen leven er inmiddels alweer ongeveer 450 otters in Nederland. Dit aantal is geschat aan de hand van DNA onderzoek. Ook geeft het aan dat er nu een levensvatbare populatie is. Dit is een status waarop we trots zijn, maar waarvoor we ook nog hard ons best moeten blijven doen om het zo te houden. Vanuit het Otterfonds helpen wij de otter te overleven.
